My favorite Thirukkurals from the ones that I learnt

Thirukkural is an amazing contribution of Saint Thiruvalluvar to humanity. This is an awesome piece of poetic literature dated approx. 31 BC but wiki suggests that its probably 450 or 500 AD. Wikipedia has elaborated on Thirukkural enough. So let me save all that trivia. Personally, what I feel is the three broad aspects of Thirukkural, namely Arathuppaal, Porutpaal, Inbathuppal or Kaamathuppal is actually perfectly aligned with the old Sanskrit epithet of "Dharma Aartha Kaama Moksha" which is referred to as Purusharta. This is a mindblowing fact that suggests that there is way more to Saint Thiruvalluvar than we have learnt from our history books. And every single kural is syntactical with the Venba spect of poetry. The precision of the grammatical syntax breakdown is immaculate.

That being said, I wanted to pen down some of the evergreen kurals I have learnt as a school kid. These have had a profound influence on my thoughts and persona. Hopefully, I will come back and edit this post when I think of a few more kurals a little later as I move on with my life. Also disclaimer, I have not had the opportunity of learning or reading all the 1330 brilliant kurals. This post is a tribute to the mere few chapters I have read, ages ago, in my school.

All text credits to this amazing site https://thirukkural.gokulnath.com/#/thirukkuralchapters/1/thirukkurals

குறள் 1:

அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி

பகவன் முதற்றே உலகு

குறள் 2: கற்றதனால் ஆய பயனென்கொல் வாலறிவன் நற்றாள் தொழாஅர் எனின்

குறள் 12: துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கித் துப்பார்க்குத் துப்பாய தூஉ மழை

குறள் 64:

அமிழ்தினும் ஆற்ற இனிதேதம் மக்கள்

சிறுகை அளாவிய கூழ்

குறள் 66:

குழலினி தியாழினி தென்பதம் மக்கள்

மழலைச்சொல் கேளா தவர்

குறள் 67:

தந்தை மகற்காற்றும் நன்றி அவையத்து

முந்தி இருப்பச் செயல்

குறள் 69:

ஈன்ற பொழுதின் பெரிதுவக்கும் தன்மகனைச்

சான்றோன் எனக்கேட்ட தாய்

குறள் 70:

மகன் தந்தைக் காற்றும் உதவி இவன்தந்தை

என்நோற்றான் கொல்லெனும் சொல்

குறள் 77:

என்பி லதனை வெயில்போலக் காயுமே

அன்பி லதனை அறம்

குறள் 100:

இனிய உளவாக இன்னாத கூறல்

கனிஇருப்பக் காய்கவர்ந் தற்று

குறள் 108:

நன்றி மறப்பது நன்றன்று நன்றல்லது

அன்றே மறப்பது நன்று

குறள் 110:

எந்நன்றி கொன்றார்க்கும் உய்வுண்டாம் உய்வில்லை

செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு

குறள் 121:

அடக்கம் அமரருள் உய்க்கும் அடங்காமை

ஆரிருள் உய்த்து விடும்

குறள் 127:

யாகாவா ராயினும் நாகாக்க காவாக்காற்

சோகாப்பர் சொல்லிழுக்குப் பட்டு

குறள் 129:

தீயினாற் சுட்டபுண் உள்ளாறும் ஆறாதே

நாவினாற் சுட்ட வடு

குறள் 151: அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம்போலத் தம்மை இகழ்வார்ப் பொறுத்தல் தலை

குறள் 314: இன்னாசெய் தாரை ஒறுத்தல் அவர்நாண நன்னயஞ் செய்து விடல்

குறள் 391: கற்க கசடறக் கற்பவை கற்றபின் நிற்க அதற்குத் தக

குறள் 396: தொட்டனைத் தூறு மணற்கேணி மாந்தர்க்குக் கற்றனைத் தூறும் அறிவு

குறள் 411:

செல்வத்துட் செல்வஞ் செவிச்செல்வம் அச்செல்வஞ்

செல்வத்து ளெல்லாந் தலை

குறள் 412:

செவிக்குண வில்லாத போழ்து சிறிது

வயிற்றுக்கும் ஈயப் படும்

குறள் 423:

எப்பொருள் யார்யார்வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள்

மெய்ப்பொருள் காண்ப தறிவு

குறள் 428:

அஞ்சுவ தஞ்சாமை பேதைமை அஞ்சுவ

தஞ்சல் அறிவார் தொழில்

குறள் 430:

அறிவுடையார் எல்லா முடையார் அறிவிலார்

என்னுடைய ரேனு மிலர்

குறள் 594:

ஆக்கம் அதர்வினாய்ச் செல்லும் அசைவிலா

ஊக்க முடையா னுழை

குறள் 596:

உள்ளுவ தெல்லாம் உயர்வுள்ளல் மற்றது

தள்ளினுந் தள்ளாமை நீர்த்து

குறள் 786:

முகநக நட்பது நட்பன்று நெஞ்சத்

தகநக நட்பது நட்பு

குறள் 788:

உடுக்கை இழந்தவன் கைபோல ஆங்கே

இடுக்கண் களைவதாம் நட்பு

குறள் 969:

மயிர்நீப்பின் வாழாக் கவரிமா அன்னார்

உயிர்நீப்பர் மானம் வரின்

குறள் 1000: பண்பிலான் பெற்ற பெருஞ்செல்வம் நன்பால் கலந்தீமை யால்திரிந் தற்று

I hope you'd a nice time reading this. Do you have any favorites? Leave a comment. Thanks!